Chartres

We zijn in Chartres op de camping.
Dat is niet zo bijzonder, want er zijn meer Nederlanders in Chartres. Zij weten niet dat wij eerst helemaal de verkeerde kant op zijn gefietst. Zij zijn van het soort dat elk jaar geniet van Frankrijk, zonder te weten dat dat terecht is. Dat weten wij dan weer. 

De camping ziet er het zelfde uit als toen wij op weg waren naar oom Fekko en hulptante José. Ik heb ooit stiekem met haar gedanst op het 50 jarig bestaan van Leontien. Daar heb ik nog warme herinneringen aan, maar terzake.
De wind stond gunstig in de zeilen en het valse plat helde in onze richting. Zo konden we na het onweer van gisteren verloren tijd inhalen. 
Gisteren weken we uit naar een municipal uit vroegere tijden. Het kostte weliswaar een grijpstuiver maar toch..... Ruth zat vast in het toilet en werd gered  door een Franse man. 

Ik had het niet door. Ik was in een geanimeerd gesprek met Jan, die teleurgesteld is dat hij op de reserve lijst geplaatst is voor het feest van 3 december 2020 omdat dan de munten weer gaan rollen. 
Ik heb hem gerust gesteld. Zo leuk wordt dat feest niet.
Nu is het half zes. We  hebben gezongen voor Annelot, die vandaag jarig is. 
Ik probeer me te herinneren hoe het was toen ik 36 werd, maar dat lukt niet. Wellicht morgen als de cider uitgewerkt is. 

We gaan de stad bekijken. Dat moet nog lukken voor het donker wordt.