Maandagmorgen in de campingkeuken

In een gerenomeerd tijdschrift lezen we dat je minder kortzichtig wordt als je de volgende oefening doet: (tekst in het Engels, dat moet  kunnen)

We zien na twee dagen al behoorlijke resultaten:

Maar het blijft uit je doppen kijken als je 37 km over een drukke weg manoeuvreert met  je zojuist verruimde kijkertjes. 

Vlak langs de kust is de Wild Atlantic Way bedacht om het toerisme te bevorderen en daar heb je het gedonder in de glazen. Hoewel de gemiddelde Ier netjes rijdt is de hoeveelheid weggebruikers t.g.v. de gelokte caravan- en camperbezitters zo groot, dat de eenzame fietser dat helaas niet meer is.

Allemaal op weg naar Galway, de snelstgroeiende stad van Ierland. We troffen een relaxte sfeer aan. De ene helft van de bewoners bunkert tijdens het Food en Craft Festival en de rest zwemt tussen het voedsel van morgen.

Ruth vond  het te druk.

We keken ook nog achter de tent hoe de Nederlandse baldames ingemaakt werden door de Trumpmeisjes.

 En ......we zien Teunissen. ....Kijk, dat gaat beter. Now we’re talking.

We zullen die Fransen laten zien wat echt fietsen is. 

Ballen is voor watjes.