An other day at the Office

Zo hoort het

Gisteren voor de eerste keer deze tocht een dag gefietst ‘waar je het voor doet’.
Vanaf 8 uur in de morgen tot 18 uur met een smiley op het gezicht genoten. Daarna diepe droefenis, tot slot een schone lei.
Het begint met een traject langs een kanaal, dan een aantal kuitenbijters door een park met reusachtige bomen naar een wonderschoon dal. 

Loodrecht omhoog naar de Exmoors, een hoogvlakte van 20 gevoelsMiles met helemaal niets dan gras/hei, en een aantal grazers. Met slecht weer een geweldige uitdaging, maar het weer was best. 

Daarna een half uur oponthoud omdat een bonte verzameling koeien over de weg loopt om naar een nieuwe plek gebracht te worden. De weg wordt zonder pardon door een even bonte verzameling boerenhulp afgezet. Met moeders toeterend en foeterend in de landrover aan de staart van de kudde.

Toen, maar daar heb ik geen bewijs van gemaakt, nog eens met een kudde schapen en hulphonden. 
Het is de nationale verhuisdag.
In Barnstaple begon het ge....piep... .......donder in de glazen.
Tramor Holydaypark, met een bord aan de weg waarop ook een tent staat, neemt geen tenten. We don’ do tents. Een oefening in machteloosheid. Wat moet je doen.....De kolos verwijst ons naar een camping die niet bestaat en de vrouw van een benzinestation waar de tandarts nodig eens naar moet kijken, weet wel een camping, maar heeft er geen idee van hoe ver dat is op de fiets. Wat een drama. 
Uiteindelijk vinden we na levensgevaarlijke toeren uitgehaald te hebben om niet van de weg gereden te worden een camping die overvol is en 29 Pond moet opbrengen. Vriend,.... dat is oplichterij..... We keken zo beduusd dat hij ons doorverwijst naar een grasveld iets verder waar ook tenten staan. 22 Pondjes kost het verblijf hier zegt de jongen. 
Hoe je ‘veel’ toch ‘weinig’ kunt vinden. 

De telefoon is dood, en kan niet opgeladen worden om de een of andere reden. Dat is een drama, want we willen met sommigen in contact kunnen blijven.
Hoe lossen we dat op. Laten repareren? Een nieuwe kopen? ..... Genoeg om over na te denken deze nacht. Gelukkig heb ik een droom waarin ik met andere problemen geconfronteerd wordt. 
Vanmorgen tegen beter weten in nog maar eens de telefoon aangesloten op de powerpack een paar keer vriendschappelijk geaaid zoals Uri Geller zou doen en de tent drooggemaakt. 
10 minuten later klinkt er een plong in de tent.  De telefoon ademt weer!!!!! 
We besluiten dat nu gisteren voorbij is. Alle facetten van een avontuur zijn voorbij gekomen en, ‘knok knok’ op onbehandeld hout,...opgelost.