Scheurkalender

Vrijdag 5 juli,

Als je een Ier hoort over Nederland, gaat het over hoe vlak Nederland is. Verder reikt de kennis meestal niet. 
Als ik aan m’n moederlandje denk, zie ik het park de Veluwe met een nepwolf, de verwoeste Betuwe, de dapper volhoudende Bijbelbelters, de verschralende Veenweiden, de verkochte Randstad, kortom: een tevreden volkje,...........
En natuurlijk niet te vergeten: de enthousiaste Naaidames. 
Je moet er van houden.
De 80 km lange fietstocht van gisteren ging over boerenweggetjes, een prachtig stuk heuvelnatuur dat doet denken aan de Picos in noord Spanje waar we toen we nog jong waren doorheen fietsten.

Daarna het langste fjord van Ierland waar in de tweede Wereldoorlog schepen ongezien konden schuilen voor de ‘moffen’ zoals onze buren toen nog heetten en een nonnenklooster (als je inzoomt op de foto is links boven in de hoek een Jezusbeeld verstoppertje aan het spelen).
En ja hoor,....daar staan de bussen op het enorme parkeerterrein na te hijgen van het uitbraken van het voornamelijk Italiaanse kijkerspubliek. 
Hee spaghettivreters, zo krijg je toch geen idee van hoe hard je moet werken om daar te komen? Ga de staatsschuld aanpakken!!

Tot slot een weg die ongetwijfeld in de toekomst verbreed gaat worden om de uitdijende vierwielers en zelfs sommige met dubbellucht ongestoord naar de attracties te brengen. 
Vlak voor Clifden vinden we een aangename camping waar nog geen ‘Wild Atlantic Way’ rijdende kolossen gebruik van maken. Gewoon alleen een stel camperende Ieren, een bescheiden Nederlandse caravan en helaas een Frans gezin. 
Helaas, ..omdat Franse kinderen schreeuwen en laat naar bed gaan. En deze doemkijker ligt om half negen al af te pilzen in bed.

Zaterdag 6 juli,

Tijd dus voor een rustdag, want de beentjes zijn moe. Het is negen uur in de morgen en nog stil. 
Franse kindjes staan laat op.