Boekbespreking (voor de liefhebber)

Ik ben in een boek begonnen. Het lag in de leeskast van zes campings geleden.

Maar dat weet ik niet zeker. Na een aantal weken gaan de dagen gewoon weer op elkaar lijken. Daarom moet een vakantie ook niet langer duren. Als je aan de koffie vertelt hoe geweldig het was weet je niet meer wat er eigenlijk zo geweldig was. 
Drie weken, dat is te onthouden. Daar kun je boeiend over vertellen en heeft de luisteraar aandacht voor je. Ruth probeert wel eens te vertellen dat we nu bijna twee maanden op de fiets zitten, gestart zijn in Nederland, (alsof dat de naam van ons dorp is), via Hull naar Liverpool zijn gefietst...........ik weet dat er nog veel meer informatie komt, maar je ziet de aandacht van de luisteraar, die toch ook oog voor de vertelster heeft, al afdwalen. Tegen de tijd dat Ruth boeiend vertelt over de kust van Ierland, de verschillen tussen de landen of andere persoonlijke observaties heeft de luisteraar spijt ooit contact te hebben gezocht. 
Ik zie dat, want ik ben dat gewend uit de tijd dat ik nog les gaf. Als het bewijs geleverd was, was ik meestal nog de enige die wist wat ik eigenlijk ging bewijzen. 
Het boek heeft hetzelfde probleem. Irving moet weer een verhaal leveren, maar dat lukt voor geen meter. Het is zijn tiende roman, dus hij is halverwege Ierland. Hij moet nog overvaren naar Roscoff, fietsen naar Mont  St. Michel en dan nog een fietsboekje doen. Dat merk je aan alles. 
Wij kunnen een eerste foto laten zien.

Als je naast het dak van de camper kijkt, zie je, heel vaag, de berg met al zijn prullaria. Och, had Volendam maar op een berg gelegen, dan was Giethoorn alle ellende bespaard gebleven. 
Kijk, zo’n soort boek is het.