Stekkie

De duif is dood.

Langzaam maar zeker wordt het aantal heiningpaaltjes langs de route minder. Dat is een goed teken, want dat betekent dat de invloed van de mens afneemt. We zien zelfs enige fuchsia’s (?) en wat voorzichtig in bloei komende hei. 

De bijdrage van de locals is toch al niet geweldig. Nergens een bloementuintje of een groentetuin. Het gras kort houden rond het huis geeft kennelijk al genoeg “my Home is my Castle” gevoel.

Ze concentreren genot in de pub? Ik houd niet zo van dat zenuwachtige gestrijk op een viool in combinatie met een uitbundig gezongen strijdlied......en dan meezingen. Of de Kelly Familie... nee, dan maar niets. 

De camping afgelopen nacht in Crolly......... wat een verademing. Gewoon wat grasplekjes en  miljoenen kleine bijtvliegjes. Kun je eindelijk de hor in de tent nuttig gebruiken. Alleen moet je niet naar de wc gaan, want dat hebben die knoetjes gelijk door. 

Nu vandaag. Tussen de turven door.

Na 50 km klunen komen we aan in Ardara, waar een hostel zou zijn. De mevrouw zegt dat het hostel opgedoekt is maar ze kan wel een B &B aanbieden voor 75 pieterbaasjes. Daar hebben we geen oren naar want we zien hemelsbreed op een afstand van 8 km een camping aan de kust op onze Garmin.

Niet in onze richting, ......maar moeders leerde dat je geld maar één keer uit kan geven.

NOOIT meer hemelsbreed denken. We waren 20 km klimmen en dalen verder voordat we op een parkeerplaatsje aankomen waar de camping zou zijn. Nou mooi niet, de Garmin had een soort 1 aprilgrap in huis. 

Wat te doen? Vrij camperen  is een illusie.

Op de hoek van de parkeerplaats staat een koffiekarretje. Ruth vraagt tegen beter weten in aan de koffiedame of zij een camping weet. Dat niet, maar ze heeft wel een kaartje met een adres van een Atlantic View House  just round the corner.

Wij spreken na 100 meter een man aan of hij weet waar we dat huis kunnen vinden.

Bingo! Hij is de vader van de verhuurster en binnen de kortste keren regelt hij de andere dochter om ons het huis in te lokken terwijl ik met haar 91 jarige vader moet praten die veel te vertellen heeft. Als jongeman met niets begonnen en nu leider van deze dynastie. Al met al zijn we toch 5 Euro goedkoper uit en kunnen we trots op onszelf zijn. Mijn Engels is niet toereikend om mijn euforie te delen. 

De tv vertelt dat de Nederlandse meisjes gewonnen hebben terwijl wij voortploeterden en zien we de Duitsjes van de Zweedjes verliezen.

Alles is goedgekomen, maar we moeten niet elke dag te grote avonturen beleven.