Uitgelogd

Kwart voor zeven,

We zitten gebogen in ons mollententje braaf aan de jus met havervlokken als de maat vol is. De vuilniswagen komt de voedselresten van gisteravond ophalen. Mannen in hun onappetijtelijke blote hemden brachten vuilniszakken vol afval naar het verzamelpunt naast ons en nu komt er een opruimteam de containers legen. Een geoliede touristenmachine.

Ruth probeert mij moed in te spreken. “Gelukkig mogen wij fietsen”: fluistert ze in mijn oor. Maar mijn oren zijn in de loop van de jaren dichtgeslibd. Wonderlijk dat zij het ruisen van de zee overal hoort en ik alleen het niet aan te horen gezever van de koerende duif.

Dat wordt denkvoer voor vandaag. Vluchten kan niet, want je fietst altijd mee met jezelf.